Święta za pasem.

Święta za pasem.

Kiedyś ludzie musieli radzić sobie z brakiem pożywienia, dziś walczymy z jego namiarem. Wszechobecny kult jedzenia sprawia, że coraz ciężej jest nam sobie odmawiać. Hot-dogi wyskakujące na każdej stacji, kubły słodkiego popcornu do filmu i uwielbienie do kolorowego alkoholu są naszym problemem, o którym jeszcze kilkadziesiąt lat temu ludzie nie mieli pojęcia. Pysznych wynalazków powstaje coraz więcej. Nasz ulubiony batonik jest w trzech smakach, przy zakupie powiększonego zestawu dostajesz zniżkę na następny a do ...Poza tym idą święta. Wigilię mamy za dziesięć dni i bardzo prawdopodobnym jest, że przez te trzy dni jemy ilości jedzenia potrzebne do wykarmienia wojska. Jak nie przytyć podczas świąt?
Moja rada jest prosta, przez najbliższe dziesięć dni zastępujemy jeden z posiłków (najlepiej kolację) lekką sałatką. Do tego szklanka wody z cytryną i imbirem. Nasza magiczna kompozycja sprawia, że dostarczamy organizmowi potrzebnych witamin i minerałów, nie czujmy głodu i co najważniejsze- zajadamy się ze smakiem. Dzięki temu będziecie mogli bezkarnie sięgnąć po pyszne ciasta w trakcie Wigilii. O tym, żeby się ruszać, pić dużo wody i dobrze spać wspominać nie będę bo to banały, o których doskonale wiemy. Jedno jest pewne- nie da się uniknąć nadprogramowych kalorii na święta. Ale czy nie to jest właśnie najpiękniejsze ? :)

Dzisiejsza stylizacja świetnie nadaje się na aktywny dzień, kiedy chcesz wyglądać świetnie i czuć się swobodnie. Jeśli szukasz markowych ubrań w niskich cenach, koniecznie odwiedź sklep American Outlet 

Skorzystaj z naszego kodu zniżkowego: SIOSTRYBUKOWSKIE i zgarnij 30% rabatu na cały asortyment. ---> klik!

Jak szybko pozbyć się odstającego brzucha?

Jak szybko pozbyć się odstającego brzucha?

Sylwester i Wigilia to dwa bardzo ważne dni w roku, podczas których chcemy świetnie się czuć i pięknie wyglądać. Niestety, nie jest to łatwe i stanowi swego rodzaju sprzeczność. Która z nas nie miała tego dylematu: założyć seksowną obcisłą sukienkę na sylwestrowy bal, czy luźną, w której można czuć się swobodnie ? Najczęściej wygrywa to drugie. Święta to czas, kiedy nie liczymy kalorii, cieszymy się pysznymi tradycyjnymi potrawami i rozkoszujemy daniami, na które czeka się przez cały rok. Ze statystyk wynika, że 70 % Polaków w okresie świąt zjada dwukrotną normę swojego dziennego zapotrzebowania kalorycznego, co w efekcie może oznaczać nawet 3 kilogramy na plusie w ciągu 3 dni! Święta i Sylwestra dzieli raptem 4 dni, jaki więc sens ma zaczynanie jakiejkolwiek diety? Dodatkowo, jaki sens ma zaczynanie diety dzisiaj, skoro do świąt zostały nie całe dwa tygodnie ? Takich sprzeczności jest w naszym życiu mnóstwo: z jednej strony chesz ładnie wyglądać, z drugiej jednak wiesz, ze po drodze czeka mnóstwo pułapek, które nie spoób ominąć.

Dziś zajmiemy się tematem brzucha, jednej z najbardziej problematycznych części naszego ciała. Chcesz, aby Twój brzuch wyglądał lepiej do Sylwestra? Żeby nie odstawał, ładnie prezentował się w sylwestrowej sukience i nie stanowił żadnego kompleksu. W pierwszej kolejności wyrzuć wagę, ona nie jest żadnym wyznacznikiem. Miarka też nie będzie Ci potrzebna, masz czuć się lżej i swobodniej, bez konieczności regularnego sprawdzania, ile centymetrów ubyło. Jednemu wystarczą 3 cm aby różnica była ogromna, inny musi się ich pozbyć 10. A teraz konkrety. Wszystkie nasze "tajniki" i małe sekrety zebrałyśmy w jednym miejscu, abyś mogła do nich wracać przy każdej chwili słabości.

Zacznijmy od kilku prostych porad mentalnych:
1. Nie oglądaj tego, co Cię wkurza. Częstym problemem jest to, że szukamy motywacji w nieodpowiednich źródłach. Ludzie mają różne predyspozycje genetyczne i rożne pokłady determinacji. Ktoś, kto prezentuj swoją idealną figurę pod karaibską palmą tylko pozornie może wydawać Ci się inspirujący, być może w głębi duszy czujesz irytację, złość, delikatną zazdrość. W końcu też wkładasz mnóstwo serca i wysiłku w swoje treningi a mimo to nie jesteś nawet w połowie tak umięśniona. Pamiętaj, że ilu ludzi, tyle różnych typów sylwetek a ściganie się z innymi w tej kwestii jest tylko niepotrzebnym stresem (którego i tak mamy już za dużo). Łatwiej Ci będzie skupić się na własnych małych osiągnięciach. Ciekawość, która każe Ci zaglądać na wpędzające Cię w kompleksy profile może przynosić odmienny skutek, bo zamiast się motywować tylko się dołujesz. Jest wiele innych źródeł, trzeba je tylko odkryć.

2. Monitorowanie postępów. Są ludzie lubiący kontrolę własnych postępów a są tacy, dla których największą satysfakcją jest zadowalające odbicie w lustrze. Jeśl każdego dnia stajesz na wagę a ona ani drgnie to nie oznacza wcale, że stoisz w miejscu. Zdrowe nawyki mają pozytywny wpływ na wiele rzeczy a większości z nich nie da się zmierzyć za pomocą wagi. Ustal, czy codzienne prowadzenie dzienniczka i zapisywanie pomiarów daje Ci pozytywne odczucia, czy może Cię irytuje. Jeśli Cię drażni, zrezygnuj  z tej formy i znajdź swoją własną.

3. Obsesja własnych ograniczeń. Ludzie uwielbiają zamykać się w klatce własnych wymówek wmawiając sobie, że tyją bo tarczyca, bo hormony, bo nie mają gdzie trenować, bo zdrowe jedzenie jest za drogie, bo chcą korzystać z życia póki są młodzi... Mechanizmy obronne każdego z nas są inne ale to my sami najlepiej wiemy, na ile oszukujemy sami siebie, a na ile faktycznie podejmujemy nierówną walkę z pewnymi przeciwnościami. Przeanalizuj cały swój dzień, swoje nawyki i zachowania i wyciągnij konkretne wnioski. Jeśli czujesz, że jesteś po prostu leniwy i wmawiasz sobie, że coś jest z Tobą nie tak tylko po to, aby mieć dla siebie usprawiedliwienie to jedną osobą, jaką oszukujesz jesteś Ty sam. Walcz z własnymi słabościami i własną naturą.

PAMIĘTAJ:
Organizm to ekonomista a tkanka tłuszczowa jest mu potrzebna do życia. Jeśli wpadłaś na pomysł, żeby ograniczyć poziom tkanki do minimum to Twój organizm będzie robił wszystko, żeby do tego nie dopuścić. Jeśli chcesz pozbyć się oponki raz na zawsze, musisz to robić z głową. Głodówki czy obcięcie kalorii do minimum prędzej czy później skończą się efektem jojo. Norma poziomu tkanki tłuszczowej dla kobiet po dwudziestym roku życia to mniej więcej 22-25 %, ideał sylwetki dla tej samej kobiety to 17-21% natomiast zawodniczki sportów sylwetkowych mają tkankę na poziomie 10 %. Miej to na uwadze, gdy następnym razem zaczniesz krytykować swoje odbicie. 

DODATKOWO:
Walka z obszarami krytycznymi, czyli miejscami gdzie tkanka tłuszczowa gromadzi się w pierwszej kolejności jest trudna i potrafi zająć kilka lat. Miejsce, w którym tyjesz najszybciej również najwolniej traci nadmierny balast. Znasz to uczucie, kiedy po miesiącu uczciwej walki wydajesz się być drobniejsza choć masz wrażenie, że brzuch ani drgnął?



WPROWADŹ TE PORADY W ŻYCIE, czyli jak szybko pozbyć się odstającego brzucha:
1. Początek dnia. Manipulowanie własnym metabolizmem zaczynami od szklanki wody z połową soku z cytryny oraz szczyptą soli (najlepiej himalajskiej lub kłodawskiej). Ten domowej roboty izotonik wypij na pół godziny przed pierwszym posiłkiem. Woda wypłukuje toksyny, podkręca metabolizm, utrzymuje skórę w dobrej kondycji.
2. Nie pij w trakcie posiłku. Odczekaj przynajmniej 30 minut przed jak i po posiłku. Wypijaj co najmniej 2 litry wody dziennie, w tym ziołowe napary, niesłodzone herbaty, czystek.
3. Ogranicz ilość spożywanej kawy do 1 filiżanki dziennie, bez cukru. 
4. Podjadanie jakichkolwiek produktów między ustalonymi posiłkami jest niewskazane. Wyznacz sobie konkretne pory posiłków, które dostosujesz do własnego trybu i organizacji dnia. Nie musisz jeść co 3 godziny, jeśli nie odczuwasz potrzeby. To od Ciebie zależy, czy lepiej jest Ci spożywać 5 posiłków czy 3, ważne jednak, aby zachować  konkretne przerwy, w trakcie których nie podjadasz.
5. Niedozwolone jest picie alkoholu, nawet w małych ilościach. 
6. W czasie walki z oponką na brzuchu niedozwolone są również oszukane posiłki, tak zwane cheat meale. Ten stosunkowo krótki czas, w którym chcesz się pozbyć brzuszka, w pełni poświęć na 'czyste' jedzenie. 
7. Trenuj co najmniej 3 razy w tygodniu, z uwzględnieniem serii ćwiczeń metabolicznych na spalanie tkanki tłuszczowej: burpees, jump squat, plank, mountain climbers. Te nazwy nic Ci nie mówią? Nie szkodzi! Możesz skorzystać z gotowego treningu na płaski brzuch, znajdziesz go na naszym kanale YouTube ---> klik!  Trening jest krótki ale intensywny, wykonuj go 3 razy w tygodniu a zobaczysz jak bardzo zmieni się obwód Twojego pasa.
8. Zaraz zjedzonym posiłku dokładnie umyj zęby mentolową pastą. To zdecydowanie zmniejszy ochotę na sięgnięcie po dokładkę.
9. Zawsze miej w domu świeże warzywa i owoce. Dzięki nim Twoje posiłki znacznie zwiększą swoją objętość, nie zwiększając przy tym swojej kaloryczności w znaczący sposób. Możesz to jeść bez ograniczeń: szpinak, sałata, brokuł, pietruszka, koperek, szczypiorek, ogórek, pomidor, cukinia, cebula, marchew, kalafior. 
10. Naucz się odróżniać zachcianki od głodu. 


Nierówna walka z otyłością - opowieść naszej czytelniczki.

Nierówna walka z otyłością - opowieść naszej czytelniczki.

Mijając na ulicy ludzi z problemami z wagą nie zastanawiamy się nad tym, jaką niosą za sobą historię. Gruby to znaczy leniwy i obżerający się! Życie pisze jednak przeróżne scenariusze i nie każdy człowiek może pozwolić sobie na aktywność fizyczną. Jeśli należysz do tych osób, których ciało nie odmawia posłuszeństwa to nawet nie wiesz, jakim jesteś szczęśliwcem. Wykorzystuj każdą okazję do tego, aby móc ciszyć się swoim zdrowiem i sprawnym ciałem bo nie wszyscy mają taką możliwość. Druga grupa osób z nadwagą to ci, którzy mogą ale im się nie chce. Tysiące wymówek stawiają na pierwszym miesjcu i to one przykuły ich do fotela każąc pogodzić się z tym, że po prostu są grubi. A przecież dodatkowe kilogramy to nie tylko aspekt wizualny. Poza samopoczuciem, poczuciem wartości i ogólnym zadowoleniem z siebie waga z dużym stopniu wpływa na naszą płodność, pracę mózgu, pracę organów wewnętrznych, jakość snu. Dzisiejsza historia naszej bohaterki Magdy to opowieść o bardzo nierównej walce, która zakończyła się powodzeniem pomimo tego, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały na to, że nie ma możliwości się udać. Jeśli nadprogramowe kilogramy to jeden z Twoich największych kompleksów, przeczytaj uważnie poniższą opowieść i wyciągnij z niej jak najwięcej wniosków dla siebie. 

 Historia Magdy.
"Dojrzewanie to trudny okres w życiu każdego człowieka. Ciało się zmienia, chcesz się podobać płci przeciwnej i zaczyna zależeć ci na wyglądzie ale przeważnie nie masz wspływu na to, jak przebiega ten rozwój. Po raz pierwszy odwiedziłam ginekologa mając 15 lat. Mimo tego, że miesiączkowałam już od dawna to okres był nieregularny, ale to tylko jeden z nielicznych problemów, jakie miałam w tamtym czasie. Zauważyłam bowiem u siebie pierwsze objawy zaburzeń hormonalnych m. in. występowanie nadmiernego owłosienia typu męskiego czy bardzo mały biust, który nie rósł podczas dojrzewania. Czy nastolatka z owłosieniem na brzuchu, odcinku krzyżowym czy klatce piersiowej może czuć się piękna? Niestety, większość moich problemów zostało zbagatelizowane przez prowadzących mnie lekarzy. Rok później, w wieku 16 lat, podjęłam kolejną próbę znalezienia odpowiedniego specjalisty. Ważyłam wtedy 120 kg i wiedziałam, że coś złego dzieje się w moim ciele. Doktor zlecił mi zrobienie licznych badań z krwi i USG i tak jak się spodziewałam - kilkukrotnie przewyższały one normy przyjęte dla osób w moim wieku. Dowiedziałam się, że mam insulinooporność, zespół policystycznych jajników i liczne zaburzenia hormonalne, odpowiedzialne za moje nieregularne miesiączki. Zaczęłam przyjmować stałe leki, po których czułam się senna i zmęczona. Wyniki badań z miesiąca na miesiąc poprawiały się a mnie udało się schudnąć około 15 kg, jednak miesiączka całkowicie zanikła. W wieku 18 lat odwiedziłam więc kolejnego lekarza, tym razem w Warszawie. Postanowiłam, że się nie poddam, że na pewno jest na świecie ktoś, kto pomoże mi stać się zwykłą nastolatką, która może cieszyć się życiem i swoim ciałem, bo jak dotąd moje samopoczucie i samoocena były na najniższym poziomie. Otyłość, zaburzenia hormonalne, problemy ze zdrowiem i brak miesiączki skutecznie odbierały mi radość życia ale pełna nadziei, z grubą teczką wszelkich badań i usg, odwiedziła, kolejnego specjalistę. Tym razem przepisano mi także antykoncepcję, która nie wniosła nic poza tym, że zgubione wcześniej 15 kg wróciło jak bumerang. Miałam wrażenie, że moje życie to błędne koło a ja kręcę się w kółko. Chcąc zawalczyć o siebie odwiedzałam różnych dietetyków, jednak zawsze z podobnym skutkiem. Początkowo dieta działała jednak z czasem wszystko wracało z  nadwyżką. Ponadto jestem osobą niepełnosprawną, w wyniku mózgowego porażenia dziecięcego cierpię na niedowład nóg, szczególnie prawej. Pomimo swojej niepełnosprawności i tego, że jak dotąd sport nie był dla mnie, postanowiłam zaryzykować i podjąć walkę. Byłam gotowa poświęcić wszystko a moja determinacja sprawiła, że nie było dla mnie rzeczy niemożliwych. W kwietniu 2017 r. zaczęłam walkę o lepszą wersję siebie, pomimo wszystkich przeciwności, problemów, chorób i zaburzeń. Czy dziewczyna ważąca prawie 120 kg, z zaburzeniami hormonalnymi i zdrowotnymi ma jakąkolwiek szansę wygrać tę nierówną walkę ? Chyba się nad tym nie zastanawiałam. Zdrowie od zawsze było moim największym marzeniem i skoro lekarze i specjaliści nie byli w stanie mi pomóc, wzięłam sprawy w swoje ręce. Zaczęłam działać według swojego planu. Początkowo trenowałam w domu na własnym ciężarze ciała kilka razy w tygodniu. Pierwsze efekty przyszły dość szybko i to one dodały mi najwięcej motywacji. Po pięciu miesiącach tej nierównej walki efekty były coraz lepsze, waga leciała w dół, odstawiłam leki i wróciła mi miesiączka. Stopniowo włączałam trening siłowy oraz cardio, modyfikowałam swoją dietę i obserwowałam własne ciało. Nigdy nie sądziłam, że jako osoba niepełnosprawna poradzę sobie z treningiem. Problemy ze zdrowiem są częstą wymówką lub usprawiedliwieniem dla własnego wyglądu. Lubimy zasłaniać się problemami z tarczycą, insulinoopornością, bólem kolan czy problemami z kręgosłupem. Jednak każdy z nas, niezależnie od swojego wieku i stanu zdrowia, jest w stanie znaleźć swoją aktywność fizyczną. Moja determinacja i konsekwencja sprawiły, że zrzuciłam ponad 50 kg. Dziś ważę 68 kg i na pierwszym miejscu stawiam siebie i swoje zdrowie. Traktuję to ja swego rodzaju pracę, dieta i trening to  dla mnie obowiązkowa część tygodnia, bo bez nich nie byłabym w stanie funkcjonować jako szczęśliwa kobieta. Dodatkowo, temat dietetyki zainteresował mnie do tego stopnia, że odbyłam kilka szkoleń w tym zakresie. Zrezygnowałam ze studiów prawniczych na rzecz dietetyki klinicznej i czuję, że to jedna z lepszych decyzji, jakie udało mi się podjąć w życiu. Mam nadzieję, że jako przyszła dietetyk będę w stanie pomagać ludziom, których historia jest zbliżona do mojej. Dziś lubię siebie, czuję się piękna i spełniona pomimo tego, że jest jeszcze wiele rzeczy, które chciałabym polepszyć. Nasze ciało i zdrowie to najważniejszy element życia, należy się o nie troszczyć każdego dnia, bo bez tego nic nie jest w stanie uszczęśliwić."

Jak to jest z tym tłuszczem?

Jak to jest z tym tłuszczem?


Pamiętacie pierwszą lekcję zdrowia w szkole podstawowej? Poza piramidą żywienia sporo się od tamtej pory zmieniło. Otyła Pani od biologii, która w trakcie przerwy szkolnej wypalała cztery fajki, uczyła dzieci o tym, że aby zrzucić zbędne kilogramy trzeba odstawić tłuste jedzenie, jeść warzywa i owoce i więcej się ruszać, a tłuszcz pochodzenia zwierzęcego to już w ogóle śmierć na miejscu. Wtedy prym wiodły białe bułki kajzerki z szynką, masłem i serem. Mama zawsze wkładała nam do śniadaniówki kanapkę i coś słodkiego, Pawełka albo 3Bita, czasem MilkyWaya. Przełom XX i XXI wieku to specyficzny okres w dziejach polskiego żywienia. Ostatnio znalazłyśmy zalecenia lekarskie dla naszego dziadka, które miały pomóc dziadkowi zwalczyć nadciśnienie i cukrzycę. Dziadek miał masło zastąpić margaryną do smarowania, cukier słodzikiem (pamiętacie te plastikowe pudełeczka ze słodką tabletką 0 kcal?) a białe pieczywo chrupkimi chlebkami. Okres ten to czas, kiedy Polskę opanował strach przed masłem i masowo zaczęto zastępować je margaryną, o której dziś już chyba niewiele osób pamięta. Biedne masło, tyle transformacji musiało przejść i przeistoczyć się raz w margarynę, raz w masło ghee, żeby w końcu zostać uznanym przez dietetyków jako produkt, który nie jest zabójczy i niebezpieczny. To wtedy na półki zaczęły trafiać odtłuszczone jogurty, mleka sojowe i dietetyczne wafle. Bo tłuszcz to dla wielu synonim za ciasnych ubrań, fałdek i amerykańskich burgerów. Nie chcemy fałdek, więc nie lubimy tłuszczu ! Potem przyszedł okres studniówek - nowy czas w dziejach ewolucji strachu wobec tłuszczu. Dziewczyny masowo przechodziły na diety kapuściane i białkowe. Przez miesiąc przed wielkim balem jadło się cokolwiek, byle bardzo mało, aby zmieścić się w wymarzoną sukienkę. Szczęście miały te, które zostały porzucone w tym czasie przez chłopaka bo brak apetytu przychodził im naturalnie. Wszystkie inne musiały katować się głodowymi dawkami 'czegokolwiek' a bułki kajzerki, spakowane rano przez mamę, spektakularnie lądowały w koszu na śmieci, jak w amerykańskich filmach o anorektyczkach. Miałam koleżankę w klasie, która przez pół roku jadła tylko raz dziennie to, co udało jej się kupić w szkolnym sklepiku. Zupka chińska, Bake Rollsy, Princessa albo drożdżówka, do tego modny wtedy Mountain Dew (ten wściekle neonowy w kolorze Grincha) lub soczek Cappy. Chudła w oczach i bardzo jej wtedy zazdrościłam. Raz nawet próbowałam przejść na jej dietę, niestety poległam już po pierwszym dniu, kiedy okazało się że musiałabym wydawać w sklepiku 10 zł dziennie, 70 zł tygodniowo i 280 zł miesięcznie, a wówczas moje oszczędności wynosiły minus 120 zł. W naszej rodzinie od zawsze jadło się tłuszcze, w szczególności masło. Udało nam się przetrwać modę na margarynę, która w naszym domu nigdy nie wyparła klasycznej Osełki. Pamiętam doskonale drobiowe galarety mamy, smażony boczek babci, kaszankę, białą kiełbasę i śmietanowe ciasta w niedzielę. Jako osoba, która na codzień zajmuje się gotowaniem wiem, że tłuszcz to nośnik smaku i nie da się bez niego stworzyć wyjątkowej potrawy. Chcielibyśmy, aby jedzenie było pyszne, ale pozbawione tłuszczu a nasze sylwetki smukłe, ale bez większych wyrzeczeń. Tylko skąd przekonanie, że to ograniczenie tłuszczu jest kluczem do wymarzonej wagi? A przecież tłuszcz ma tak wiele zalet: pozwala zachować sprawny umysł, sprawia że skóra jest gładka a włosy lśniące, dostarcza najbardziej skoncentrowanej energii, rozpuszcza witaminy i reguluje metabolizm. Owszem, dostarcza więcej kalorii niż węglowodany czy białko, ale to nie on jest winien rosnącemu wskaźnikowi nadwagi na świecie. Więc co? Winna jest zawsze głowa: lenistwo, pazerność, próżność. Jeśli wyplewisz ze swojego charakteru te cechy, tłuszcz nie będzie Cię przerażał. Wybieraj dobre źródła tłuszczu, ciesz się smakiem pysznych potraw i przede wszystkim bądź HAPPY, bo bez szczęśliwej głowy nie ma szczęśliwego ciała.



Jakich produktów, bogatych w tłuszcz, należy unikać?
  • słodycze, gotowe wypieki w paczkach (gdy w składzie produktu znajdziesz olej palmowy- odłóż go na półkę)
  • pakowane wędliny, kiełbasy, szynki
  • gotowe dania ze słoika i z puszki
  • dania mrożone typu pizza, lasagne
  • przemysłowe kwasy tłuszczowe trans, czyli utwardzone oleje roślinne: frytki, chipsy, fast food, słodycze, paluszki, krakersy, pączki, herbatniki, biszkopty
  • margaryna w kostce
  • zupy w proszku
  • majonez, sosy majonezowe
 Więcej na temat tłuszczów trans już wkrótce. 

WARTO WIEDZIEĆ: w przyrodzie tłuszcze trans występują w mleku i przetworach mlecznych oraz w mięsie ale te naturalne tłuszcze trans nie są szkodliwe dla zdrowia, ponieważ mają inny profil kwasów tłuszczowych niż przemysłowe tłuszcze trans

Które produkty są bogate w wartościowe tłuszcze?

  • ryby morskie (łosoś, makrela, śledź, sardynki)
  • oliwa z oliwek
  • oleje roślinne (rzepakowy, słonecznikowy, lniany, kukurydziany, z pestek winogron, sezamowy, z orzechów, z pestek dyni)
  • orzechy (nerkowca, włoskie, brazylijskie, laskowe, pistacje, fistaszki)
  • mak
  • awokado
  • siemię lniane
  • ser kozi, parmezan, Grana Padano
  • mleko kokosowe, olej kokosowy, płatki kokosowe
  • masło orzechowe, krem z kasztanów
  • nasiona chia
  • wołowina
Życie z rozstępami. Opowieść naszej czytelniczki.

Życie z rozstępami. Opowieść naszej czytelniczki.

Podobno w pogoni za marzeniami o idealnym wyglądzie współczesna kobieta jest w stanie zainwestować każdą kwotę, aby jak najbardziej zbliżyć się do stereotypowego wyobrażenia o ideale. Jaki jest ideał w 2018 roku? Z pewnością dużo bardziej niedościgniony niż jeszcze 10 lat temu. Nie ma w nim miejsca na cellulit, rozstępy i pryszcze. W pewnych środowiskach implanty piersi czy botox stały się swego rodzaju standardem, jakby kobiecie nie wypadało się starzeć czy przytyć. Jak w tej rzeczywistości mają odnaleźć się osoby, których niedoskonałości na stałe wpisały się w wygląd zewnętrzny? Człowiek, bez względu na płeć, chce się dobrze czuć we własnym ciele, ale czy nie jest przypadkiem tak, że to nam, kobietom, przyszło spełniać dużo bardziej wymagającą rolę? Wczoraj przeglądałam pewną ankietę, przeprowadzoną wśród przechodniów na rynku we Wrocławiu. Pytano o to, czego zażyczyliby sobie od złotej rybki, która mogłaby spełnić ich jedno życzenie. Dokładnie przeanalizowałam odpowiedzi, zawarte w formie tabelki i nie jestem zszokowana faktem, że ludzkie pragnienia są do siebie niesamowicie zbliżone. Wyobrażamy sobie siebie w ciepłych krajach pod palmą, w marmurowej willi na garnku złota albo na jachcie pod błękitną chmurką i do głowy nam nie przychodzi, że jest pewien aspekt, który warunkuje każde to pobożne życzenie. Zdrowie. Bez zdrowia nie byłoby piękna i bogactwa a jeśli nawet, to nie dawałoby to żadnej uciechy, bo naczelnym celem człowieka jest życie. Dziś synonimem piękna są dla nas gwiazdy z Instagrama, których milionowa rzesza fanów każdego dnia rozpływa się w zachwycie nad roznegliżowanymi zdjęciami. Są dla nas synonimem spełnienia, siły, kariery, odwagi... A dla nas piękno kobiety tkwi w jej sile i doświadczeniu, w tym, żeby miała w sobie na tyle determinacji, aby każdy cios od losu traktować jak wyzwanie a nie porażkę.  Pewność siebie i poczucie kobiecości można odnaleźć w każdej kobiecie, zwłaszcza w tej, która doświadczyła w życiu trudu, choroby czy niezczęścia. Dzisiejsza historia Kamili to opowieść o tym, aby nauczyć się cieszyć tym, co dał nam los.

Historia Kamili, 24 lata.
" Moja historia zaczęła się, gdy byłam nastolatką. Mając 16 lat zachorowałam na błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek. Główne objawy choroby to białkomocz, czyli ilość wydalanego białka w moczu przekracza 3,5 g na dobę. Gdy po raz pierwszy trafiłam do szpitala wskaźik ten wskazywał 16 g. Z powodu choroby musiałam przerwać naukę, uczyłm się indywidualnie w domu w czasie przepustki ze szpitala.W sumie moje nauczanie indywidualnie potrwało aż 3 lata. Nauczyciele byli wobec mnie bardzo wyrozumiali, wspierali mnie i robili wszystko, aby ułatwić mi ten piekielnie trudny dla mnie okres. Dodatkowo, w tym samym czasie zostawił nas ojciec, co ja i brat wyjątkowo przeżyliśy. Większość dni spędzałam w szpitalu z mamą u boku, która okazała się moim największym wsparciem i to dzięki niej przetrwałam trudy związane z chorobą. Mama znosiła moje żale, płacz i fochy, była dla mnie jak Anioł Stróż, który całą noc czuwał u boku na twardym szpitalnym krześle. Aby zatrzymać stan zapalny leczono mnie sterydami, to bardzo efektywne leki o wyjątkowo szybkim działaniu ale ich skutki uboczne są ogromne. Patrzyłam, jak każdego dnia moje ciało coraz bardziej się zmienia bo anaboliki mają ogromny wpływ na gospodarkę hormonalną organizmu. Z każdym dniem miałam wrażenie, że coraz mniej przypominam siebie. Puchłam a moja twarz przypominała piłkę, nie poznawały mnie nawet osoby z najbliższego otoczenia. Do szpitala trafiłam jako normalna nastolatka z przeciętną wagą 58 kg, a w ciągu raptem trzech miesięcy przytyłam ok. 20 kg, co było dla mnie chyba najtrudniejsze. Moje ciało pokryło się licznymi rozstępami na brzuchu, udach, rękach, piersiach, kolanach i na zawsze już mnie zmieniły. W tej chwili żyję z chorobą już 8 lat. Każdego dnia marzę o tym, że jeszcze kiedyś bez skrępowania ubiorę dwuczęściowy kostium kąpielowy. Mimo tego, że moje ciało tak bardzo ucierpiało chciałabym, aby każda z kobiet mających podobny problem uwierzyła w to, że można być bardzo szczęśliwym, będąc przy tym tak bardzo niedoskonałym. Są ludzie mający dużo poważniejsze problemy niż rozstępy. Najważniejsze jest życie, zdrowie, to, że możesz pójść o własnych siłach tam, dokąd chcesz, a nie leżysz przykuty do szpitalnego łóżka. Od niedawna zaczęłam również korzystać z masaży i różnych zabiegów kwasami. Wygląd mojej skóry poprawia się, bardzo pomocne okazały się też rozmowy z Panią psycholog, która pomogła mi przez to wszystko przejść. Dziś dziękuję losowi za to, że jestem zdrowa i samodzielna ale przede wszystkim dziękuję moje mamie, bo bez niej by mi się nie udało. Choroba udowodniła mi też czym jest prawdziwa miłość, najpiękniejsze słowa jakie kiedykolwiek usłyszałam: "Córciu, nawet nie wiesz, ile bym dała żeby się z Tobą zamienić, żeby Ci jakoś ulżyć w tym wszystkim". Nie ma chłopaka i nie byłam nigdy w poważnym związku, dlatego nie wiem jak płeć przeciwna reaguje na tego typu zmiany na ciele. Liczę jednak na to, że poznam wkrótce tego jedynego, który pokocha mnie za mój charakter i dobre serce a niedoskonałości na moim ciele potraktuje jako symbol tego, że wiele w życiu przeszłam, dzięki czemu jestem silniejsza."

Jeśli doświadczasz podobnego problemu, nie bój się opowiedzieć o tym w komentarzu. Na blogu jest możliwość wystawiania komentarzy anonimowo. Chcesz, aby Twoja historia została zamieszczona na blogu? Napisz do nas ! p.m.bukowskie@gmail.com
Czuję, że jestem gorsza od innych. Opowieść naszej czytelniczki o zaniżonym poczuciu wartości.

Czuję, że jestem gorsza od innych. Opowieść naszej czytelniczki o zaniżonym poczuciu wartości.

Posty z cyklu "opowieści czytelniczek" bardzo Wam się spodobały a temat braku pewności siebie jest tym, o który najczęściej pytacie. Dzisiejszy wpis to bardzo poruszająca opowieść, w której każdy z nas może odnaleźć cząstkę siebie. Niska samoocena to nie tylko negatywne myśli na temat siebie samego, to ogólne rozgoryczenie, złość i żal do świata. Historia Moniki pokazuje jednak, że można z tym wygrać. Jeśli więc czujesz, że temat może dotyczyć także Ciebie, nie ignoruj tego. Uważnie przeczytaj, ucz się na cudzych błędach i wyciągaj wnioski.

-------------------------------------------------------------------------------------------
Monika, 25 lat, pochodzi ze Słupska.

"Uwielbiałam początek roku szkolnego, plecak i piórnik pachną nowością, książki wyglądają jak na półkach w Empiku a nauczyciele i nowe przedmioty wydają się takie intrygujące. Liceum Ogólnokształcące z oddziałem dwujęzycznym wydawało się świetnym wyborem, mogłam dobrze przygotować się do matury i porządnie nauczyć języka. Miałam 16 lat, kiedy moje problemy z samooceną zaczęły mieć realny wpływ na dokonywane wybory. Już w pierwszym tygodniu szkoły uformowały się w klasie pewne grupki liczące po 4-8 osób. Miałam jedną dobrą koleżankę, siedziałyśmy razem w ławce i razem chodziłyśmy do szkoły, ale ona była akceptowana wśród innych, ja niekoniecznie. Do dziś nie mogę zrozumieć, co tak bardzo nie pasowało im we mnie. Byłam drobną blondynką z błękitnymi oczami, ubierałam się normalnie, dużo uśmiechałam, opowiadałam żarty i byłam miła. Nigdy nie miałam większych problemów z nauką, śmiem nawet powiedzieć, że byłam zdolną uczennicą z dużym potencjałem, zwłaszcza z przedmiotów ścisłych. Mimo to klasa mnie nie lubiła a ja za wszelką cenę próbowałam się innym przypodobać. Dwie uczennice traktowały mnie wyjątkowo podle, nigdy się ze mną nie witały, nie siadały obok w czasie przerwy, często mnie obgadywały. Normalny człowiek w takich sytuacjach odpłaciłby się tym samym, czyli ignorancją, ale nie ja. Na siłę szukałam z nimi kontaktu, specjalnie stawałam obok, próbowałam włączyć się do rozmowy, narzucałam się ze swoją pomocą i towarzystwem. Nie rozumiałam na czym polega różnica między nami ale sądziłam, że to inni są lepsi ode mnie, nigdy na odwrót. Wsparcia od rodziców nie było. Tata nie pracował zawodowo z powodu problemów z kręgosłupem, dorabiał udzielając korepetycji z matematyki, mama była managerem w okolicznym hipermarkecie. To od niej po raz pierwszy usłyszałam, przykre słowa, które wywarły duży wpływ na moją psychikę. Gdy rozlałam zupę mówiła, że jestem taką samą ciamajdą jak ona, kiedy dostałam gorszą ocenę motywowała mnie mówiąc, że skończę jak ona jak się nie wezmę do pracy. Z tatą często się kłócili nie przebierając w słowach i nigdy się nie przepraszali za wypowiedziane wyzwiska. Mama dodatkowo nienawidziła swojej pracy, twierdziła ,że szefowa stosuje wobec nich mobbing a klienci są wyjątkowo podli i wszystkie swoje zawodowe rozterki przynosiła do domu. Starałam się poprawić jej humor robiąc ulubioną szarlotkę albo marchewkowe muffiny. Dziękowała choć komentowała, kiedy ciasto wyszło zbyt suche albo niedokładnie posprzątałam piekarnik. Mama była jak pędząca kolejka górska z kolorowymi wagonikami, jej humor potrafił się zmienić kilka razy w ciągu jednego dnia. Kiedy była szczęśliwa, nie można było wyobrazić sobie lepszego rodzica, ale jak tylko się na coś wściekła przestawała nad sobą panować. W liceum zaczęły się również moje nieudane przygody miłosne. W ciągu trzech lat zauroczyłam się w czterech różnych chłopakach, których z perspektywy czasu określam tym samym typem człowieka. Każdy z nich miał niepełną rodzinę, słabe oceny i niezwykłą łatwość w kłamaniu. Moje relacje rozpadały się jedna po drugiej, ostatni związek tuż przed maturą przeżyłam najmocniej, okazało się, że Damian od kilku miesięcy spotyka się z inną, z Klaudią. Usłyszałam wtedy, że ciągle się o wszystko czepiam a moja figura mu się nie podoba bo mam za szerokie biodra. Bolało.

Na studia wyjechałam do Poznania. Studiowałam handel i marketing na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Zmieniłam środowisko, wyjechałam z domu i miałam nadzieję, że w końcu coś się zmieni. Przez chwilę było inaczej ale po pewnym czasie dawne schematy ze szkolnych lat wróciły. Wprowadziłam się do wynajętego mieszkania na Jeżycach, w którym prócz mnie mieszkały jeszcze dwie inne studentki. Były dobrymi koleżankami a ja tą obcą. Układały korzystny dla siebie grafik sprzątania, zajęły największą szafę mnie zostawiając niewielką półkę w przedpokoju, nigdy mnie nie częstowały robiąc obiad a ja za każdym razem oferowałam porcję, kiedy coś przyrządzałam. Pamiętam, że mój dzień sprzątania przypadał zawsze w poniedziałek. Wracałam po weekendzie do mieszkania a w zlewie czekała na mnie sterta garów gromadzonych od kilku dni. Buntowałam się i urządzałam awantury, ale kończyło się to tym, że nie odzywały się do mnie przez kolejne tygodnie. Chyba nie ma nic gorszego niż powrót po ciężkim dniu do domu, w którym czujesz się jak wróg i intruz. Po trzech miesiącach przeprowadziłam się, pomimo korzystnej lokalizacji i ceny poprzedniego mieszkania. Od mamy usłyszałam, że jak zwykle nie umiem się dogadać z równieśnikami a ona musi płacić za to, że jestem nielubiana. Byłam coraz mniej odporna na złośliwości, kąśliwe uwagi i stresujące sytuacje. Powoli stawałam się osobą, której nie lubiłam. Chcąc się przypodobać w grupie, roznosiłam sensacje i opowiastki, bo dziewczyny uwielbiały słuchać plotek. Wszyscy obgadywali więc i ja to robiłam, satysfakcjonowało mnie, że mówi się źle także o innych, nie tylko o mnie. Po powrocie z wykładów czytałam newsy na głupich portalach typu Pudelek, zwłaszcza podłe komentarze internautów. Cieszyły mnie wpadki celebrytów i kompromitujące ich zdjęcia. Swoją zazdrość, frustrację i niepowodzenie w życiu tłumaczyłam sobie tym, że inni na pewno mieli lepszy start, bogatych rodziców, znajomości albo poszli do łóżka z kimś wpływowym. Nieznosiła tego, że koleżanki jeżdżą na narty, do spa albo na sushi, nie lubiłam pięknych kobiet o idealnych sylwetkach i zawsze doszukiwałam się w nich jakichś wad, tylko po to żeby poczuć się lepiej ze sobą. Siedziałam w swoim ciasnym studenckim pokoiku z laptopem na kolanach, obładowana stertą książek przepełnionych marketingowymi treściami, które totalnie mnie nie interesowały i nie widziałam dla siebie perspektyw. Nie miałam pojęcia co chcę robić w życiu, jakiej pracy powinnam szukać i czy w ogóle jest coś, w czym jestem dobra. Nie miałam większej pasji, moim marzeniem było bardziej zjedzenie kolacji w dobrej restauracji lub wyjazd do ciepłych krajów niż przewrotna kariera. Nie dopuszczałam do siebie myśli, że ja, zwykła szara Monika ze Słupska, mogę mieć własną firmę, zarabiać duże pieniądze, rozwijać się. Wydawało mi się, że to jest zarezerwowane dla innych, przecież ja się nie nadaję. Co może czekać studentkę, która nie wyróżnia się niczym szczególnym, studiuje przeciętny kierunek, którego nawet nie lubi, nie ma oszczędności ani zamożnej rodziny a jej najbliższe plany na przyszłość kończą się na zaliczeniu kolokwium i kupieniu biletu miesięcznego ? W niektóre weekendy dorabiałam jako sprzedawca w kawiarni Starbucks, zarabiałam niewiele ale zawsze miałam parę groszy na swoje potrzeby. Często przyglądałam się z zaciekawieniem uczestnikom śniadań biznesowych, którzy w eleganckich pantofelkach żywo dyskutowali na temat rozwoju nowego projektu.  Kobiety nierzadko były niewiele starsze ode mnie. Zazdrościłam im pomysłu na siebie, jakiegoś celu w życiu, zadbanych paznokci i MacBooka. Po trzech latach studiów, czterech przeprowadzkach i setkach wpisów na Pudelku byłam wciąż w tym samym miejscu. Kręciłam się w kółko, wegetowałam i nic w tym dziwnego, bo nigdy nawet nie podjęłam realnych kroków w celu zmiany swojego życia. Nie wiem, na co liczyłam ... tak naprawdę miałam nadzieję, że wyjadę za granicę, do Norwegii czy Szwecji, tam zarobię jakieś dobre pieniądze, może kogoś poznam i jak za dotknięciem magicznej różdżki, wszystko się odmieni.

O skorzystaniu z pomocy psychologa zdecydowałam tuż po obronie. Byłam w fatalnej kondycji psychicznej, moja pewność siebie, samoakceptacja i poczucie wartości pełzały po ziemi, każdego dnia ginąc pod ciężarem własnych porażek. Praca z psychologiem zajęła mi rok. Był to dla mnie najtrudniejszy rok w życiu, w którym musiałam zmierzyć się ze swoimi własnymi demonami, pogodzić się z dzieciństwem i zaakceptować, że nikt inny tylko ja sama jestem winna większości sytuacji. Trafiłam na wyjątkowego psychologa, który uświadomił mi mechanizmy, o jakich nie miałam pojęcia jako nastolatka. W końcu robię rzeczy tylko dla siebie, nikogo nie chcę uszczęśliwiać. Nie studiuję "dla papierka", żeby rodzice byli zadowoleni, nie zagaduję do ludzi tylko po to, żeby mnie lubili, nie zmuszam się do uśmiechu i nieszczerych wyznań. Czuję, że po raz pierwszy w życiu jestem sobą i w końcu wiem jakim człowiekiem chcę być. Umiem zdefiniować siebie z całym wachlarzem swoich słabości i mocnych stron. Od kilku miesięcy gram na giełdzie. Jak to ? Szara Monika ze Słupska? Odważyłam się, sporo na ten temat czytałam, oglądałam filmy, w końcu spróbowałam. Giełda to trudny temat, ale w końcu robię coś co ma sens, coś w czym jestem dobra. I co najważniejsze- nikomu niczego nie zazdroszczę."

Mam nadzieję, że moja historia pomoże choć jednej osobie zastanowić się nad własnym życiem. 
Pozdrawiam,
Monika.
Metamorphia by Enzzo Barrena.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Poczucie wartości i samoakceptacja przekładają się nie tylko na stosunek Ciebie do siebie samego ale również do innych ludzi. Nikt z nas nie jest z góry skazany na krytyczną samoocenę, jeśli więc czujesz że praca nad sobą jest w stanie pomóc Ci w odnalezieniu szczęścia i spokoju, nie bój się szukać wsparcia. 

Gdzie szukać pomocy? 
Pomocy szukaj w lokalnych gabinetach psychologicznych. Materiały i informacje na temat przykładowych terapii i ceny za wizytę możesz znaleźć na stronach internetowych poniższych placówek:

- PTTPB- Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behavioralnej - niezależne stowarzyszenie naukowe zrzeszające terapeutów pomagających osobom z zaburzeniami psyhicznymi i problemami emocjonalnymi
- Centrum Dobrej Terapii - specjalistyczny ośrodek pomocy psychologicznej, psychoterapeutycznej i psychiatrycznej
- Warszawskie Centrum Psychologiczne
- Dolnośląskie Centrum Psychoterapii


Woda kokosowa, czy warto ją pić?

Woda kokosowa, czy warto ją pić?

Jej cudowny smak i właściwości poznałyśmy stosunkowo niedawno ale już zdążyłyśmy się w niej zakochać. Woda kokosowa! Czym jest, ile kosztuje i dlaczego jest tak popularna? Na te i wiele innych pytań postaramy się odpowiedzieć dzisiejszym wpisem.

Kilka faktów:
1. Woda kokosowa i mleko kokosowe to dwa różne produkty, smakują zupełnie inaczej i mają różny skład, nie należy więc ich mylić.
2. Ma lekko słodkawy smak.
3. Gromadzi się we wnętrzu orzecha kokosowego i jest przezroczystą cieczą pozyskiwaną z jeszcze zielonych kokosów.
3. Smak wody kokosowej różni się w zależności od kraju pochodzenia. Osobiście polecamy wodę z Tajlandii.
4. 500 ml wody kokosowej to koszt w granicach od 6 do 8 zł, można ją znaleźć w większości sklepów spożywczych m.in Żabka, Lidl, Tesco.
5. Skład wody kokosowej jest identyczny jak osocze ludzkiej krwi. Płyn zawarty we wnętrzu orzecha jest idealnie oczyszczony i zasobny w ogrom witamin i minerałów, dzięki czemu w trakcie wojen na Pacyfiku w pierwszej połowie XX wieku żołnierzom przetaczano wodę kokosową.

Dlaczego warto pić wodę kokosową? 
1. Świetnie nawadnia organizm dzięki obecnych w niej elektrolitom. Po intensywnych ćwiczeniach albo w upalny dzień, zamiast po kolorowe napoje pełne chemii, lepiej sięgnąć po wodę kokosową.
2. Ma bardzo mało kalorii, 100 ml to tylko 24 kcal, świetnie więc sprawdzi się dla osób na dietach odchudzających.
3. Zawiera moc potrzebnych witamin jak magnez, potas, wapń, witaminy z grupy B, fosfor.
4. 100 ml wody kokosowej zawiera dwa razy więcej potasu iż dwa banany.
5. Nie zawiera laktozy, glutenu, cholesterolu.
6. Nie zawiera tłuszczu.
7. Idealny napój dla osób w każdym wieku.
8. Zawiera kwas laurynowy, który w organizmie jest przekształcany w monolauryn o właściwościach antybakteryjnych i antywirusowych.
9. Poprawia kondycję skóry, włosów i paznokci.
10. Zawiera bioaktywne enzymy wspomagające metabolizm.

Jeśli nigdy jeszcze nie próbowałeś wody kokosowej to czas najwyższy to zmienić. Albo ją pokochasz i się od niej uzależnisz albo stwierdzisz, że ten specyficzny płyn nie jest dla Ciebie. I pamiętaj, aby zwrócić uwagę na kraj pochodzenia bo od tego będzie zależał jej smak.
Malaga, dzień pierwszy.

Malaga, dzień pierwszy.

Mój pierwszy raz w Hiszpanii! Choć mieszkałam w Portugalii przez rok i wydawać by się mogło, że te dwa państwa są do siebie podobne to według mnie różnice są ogromne w architekturze, zwyczajach, kulturze. Wczoraj około godziny 20.30 wylądowaliśmy w Maladze, lot z Krakowa trwał około 4 godzin. Nasze wakacje potrwają siedem dni, dlatego każdego dnia postaram się wrzucać Wam krótką relację z pobytu na bloga. Malaga położona jest w Andaluzji na wybrzeżu słońca. Ogromny wpływ na charakter miasta miał arabski podbój Hiszpanii zapoczątkowany w VIII wieku,  w wyniku którego muzułmanie opanowali znaczną część Półwyspu Iberyjskiego. Miejska architektura jest tym, co zachwyca w pierwszej kolejności. Barwne fasady kamienic w towarzystwie subtropikalnej roślinności, wąskie uliczki i urokliwe balkony pełne kwiatów są jednym z głównych bohaterów moich fotografii. Plaże ciągną się tu przez 15 km, wszędzie pachnie jedzeniem, zwłaszcza przepysznymi tapasami a gołębie latają w towarzystwie zielonych papug. Ale może zacznę od początku.

Nasz Apartament. Apartamento Carreteria 33.
Nie jestem fanką wakacji all inclusive, cenię sobie wyjazdy na własną rękę, jedzenie obiadów za każdym razem w innym miejscu i funkcjonowanie według własnych zasad a nie tych w góry narzuconych. Przerobiłam obie formy wyjazdów i uważam, że all inclusive często uniemożliwia faktyczne poznanie obcej kuchni i kultury. Zatrzymaliśmy się w apartamencie z wyższym standardem przy Calle Carreteria 33. Znajduje się w stylowej kamienicy i jest w pełni wyposażony, dzięki czemu udało nam się spakować wszystkie potrzebne rzeczy jedynie do bagaży podręcznych. Poza podstawowym wyposażeniem jak ręczniki, środki toaletowe, żelazko, pralka, suszarka czy w pełni wyposażona kuchnia czekał na nas również basen na dachu z widokiem na całą Malagę. Tygodniowy pobyt w apartamencie wyniósł około  1920 zł. Śniadania jemy na miejscu, robimy je sami z hiszpańskich produktów kupionych na targu spożywczym Marcado Central de Atarazanas. Na wyposażeniu mamy też wyciskarkę do soków, dzięki czemu każdego dnia możemy pić pyszne soki z hiszpańskich pomarańczy, które są tu bardzo tanie. 

Targ spożywczy Marcado Central de Atarazanas.
Główny rynek Malagi z XIV wieku, położony w samym jej sercu. Idealnie oddaje specyfikę hiszpańskiej kultury. Mieszają się tu wszystkie możliwe zapachy i smaki, nie radzę więc wybierać się tam na głodniaka bo można zbankrutować :) Malaga przesiąknięta jest kulturą arabską a sama nazwa targu z języka arabskiego oznacza dosłownie "miejsce naprawiania statków". W ciągu całej historii swego istnienia mieściły się tu kolejno klasztor, wojskowe koszary, szpital, szkoła a od 2010 roku, miejsce to stanowi niezwykle ważny punkt handlowy na mapie. Prócz lokalnych rarytasów możecie skosztować tu przepysznych potraw. Obowiązkowy punkt na kulinarnej mapie to paella (potrawa z ryżu z owocami morza, podawana na metalowej patelni z dwoma uchwytami), tapas, czyli przekąski na ciepło lub na zimno, podawane w hiszpańskich barach do napojów, zawsze z chlebem i oliwą w zestawie (grillowane ryby i owoce morza, sardele, smażone warzywa, małe kałamarnice, pikle, oliwki, smażone ziemniaki). Obowiązkowo polecam skosztować tradycyjnego hiszpańskiego napoju alkoholowego Sangrii, czyli połączenia soku, wina i świeżych owoców. Ceny na targu są niskie, jakość produktów świetna a turystów ogrom. Uwaga na rzeczy osobiste, kieszonkowców również nie brakuje!
Tropikalny park, czyli Parque de Malaga.
Cudowna reprezentacyjna aleja powstała pod koniec XIX wieku. Idąc na plażę nie sposób pominąć to niesamowite miejsce pełne tropikalnych roślin z całego świata, fontann, pomników i popiersi. Szczególną atrakcję dla mieszkańców z naszego regionu Europy stanowią przelatujące nad głowami skrzeczące papużki. W oddali widać port, twierdzę murów oraz góry. 

Jak sobie radzić z jesiennym spadkiem motywacji. Sprawdzone sposoby na to, żeby chciało się chcieć.

Jak sobie radzić z jesiennym spadkiem motywacji. Sprawdzone sposoby na to, żeby chciało się chcieć.

Jesień to trudny czas pod każdym względem. Z dnia na dzień robi się chłodno i wietrznie, z szafy wyciągamy grube szaliki a wakacyjne „nicnierobienie” trzeba zamienić na sumienne wykonywanie szkolnych obowiązków. Pamiętam, że jako uczennica gimnazjum czy liceum nie lubiłam tego okresu bo od września do połowy grudnia na nic się nie czeka. Wychodząc rano z domu jest ciemno i zimno, masz sporo szczęścia jeśli akurat nie pada a gęsia skórka towarzyszy nam przez większość dnia. To taki czas, kiedy nie ma w kalendarzu szczególnych wydarzeń. Sylwester, początek wakacji, Gwiazdka, majówka to domena pozostałych miesięcy a jesienią czeka się raczej na ulubiony serial albo gorącą kąpiel po ciężkim dniu niż jakieś spektakularne wydarzenia. Zdjęcia, które wyskakują w wyszukiwarce po wpisaniu hasła „jesień” to klimatyczne obrazki przedstawiające ciepłe swetry, kolorowe liście, dynie, grzyby i jabłka a wszystko to okraszone szarlotką i kubkiem z gorącą herbatą. Bo jesień na zdjęciach to wdzięczny temat ale tę złotą, jaką chcemy sobie wyobrazić, mamy głównie we wrześniu. A co zrobić ze sobą w pozostałe miesiące, gdy złoty kolor zostaje zastąpiony szarym i brązowym? Wraz z końcem września lubią dopaść nas nasze wewnętrzne demony, które odbierają radość z życia i chcą, abyśmy za wszelką cenę czuli się jak ta pogoda za oknem. Ta Netflixowa pogoda nie sprzyja samorozwojowi więc doskonale rozumiemy skąd dziesiątki pytań jakie otrzymujemy, dotyczące tego jak się zebrać w sobie i zacząć działać. Dlatego dziś przygotowałyśmy dla Was krótką listę naszych osobistych porad. Ratują nas w te szare dni i pozwalają zebrać się w sobie.

1. Zmarznięte ciało to nieszczęśliwe ciało. Poczucie komfortu to jeden z ważniejszych elementów zadowolenia, dlatego jesienią stawiamy na wygodę podwójnie. Odpada noszenie spódnic, sukienek, obcasów czy lekkich płaszczy. Musi być ciepło i wygodnie. Pewnie trendsetterki nie byłyby z nas zadowolone ale jesienią stawiamy na bardzo praktyczne rozwiązania bo z doświadczenia wiemy, że zimno pogłębia zdenerwowanie. I choć przychodzi dzień, kiedy chciałoby się założyć sukienkę, botki i lekką skórzaną kurtkę to rzeczywistość jest jaka jest. Na zdjęciu w parku, otoczona bukietem kolorowych liści wyjdziesz przecudownie ale w praktyce przyjdzie Ci biec na tramwaj w deszczu z ciężką torbą na ramieniu. Jeśli więc wiesz, że konkretnego dnia musisz być jak najbardziej produktywna to postaw na wygodę. Ponadto jest mnóstwo praktycznych i stylowych ubrań, jest w czym wybierać.

2. Pogoda Netflixowa. Ochota na tłuste, słone i słodkie jedzenie jest w tym okresie dużo wyższa niż zwykle. Skoro za oknem plucha to najlepszym sposobem na przyjemne spędzanie czasu jest zamówienie pizzy, najlepiej wprost z dostawą do łóżka. Niestety, zła dieta bogata w kalorie a uboga w witaminy i składniki mineralne sprzyja złemu samopoczuciu i demotywacji. Śmieciowe jedzenie pogłębia niską samoocenę, poczucie beznadziejności i podły nastrój jeśli więc czujesz się wyjątkowo bezproduktywnie to paczka chipsów tego nie zmieni. Zadbaj o to, aby Twój dzień dobrze się zaczął. Zjedz odżywcze i zdrowe śniadanie i nad kubkiem kawy przemyśl (nawet pobieżnie) swój dzisiejszy jadłospis. Planowanie posiłków pomoże Ci uniknąć napadów głodu. Skorzystaj z naszych przepisów na smaczne i zdrowe dania, znajdziesz je w zakładce „kitchen”.
Jeśli w trakcie nauki najdzie Cię ochota na słodkie to miej pod ręką słoik z pysznymi fit ciachami albo domowej roboty kulki orzechowe (znajdziesz je w naszej książce Słodko Zdrowe).


Możesz też sięgnąć po gorzką czekoladę. Działa korzystnie na pracę mózgu i ma dobry wpływ na układ krwionośny i serce. Wybieraj tę o wysokiej zawartości kakao.
A taką charakteryzuje się batonik TAK PROSTO z 80% kakao w czekoladzie z suszoną śliwką, który skutecznie zaspokoi ochotę na łakocie..
Baton kosztuje około 3 zł i z pewnością umili Ci późne wieczory spędzone nad książką. Możesz wziąć go ze sobą do szkoły, do pracy czy gdziekolwiek chcesz i z pewnością będzie to o wiele lepszy wybór niż pączek czy drożdżówka.

Dostępny w kilku różnych wariantach smakowych: orzech i kulki zbożowe, żurawina i quinoa oraz śliwka i musli.



3. Rzeczy zapomniane .Piękna pogoda sprawia, że człowiekowi aż się chce ale w tej brzydkiej też można odnaleźć zalety. Jeśli należysz do osób, które chciałyby pochłonąć każdy promień słońca a chwile spędzone w murach są dla nich stracone to nic dziwnego, że aktualny stan rzeczy może przygnębiać. Mała rada: zastanów się nad tym, czego zwykle nie robisz (bo szkoda Ci czasu albo nie chcesz marnować pięknego dnia) i wykorzystaj fakt, że mamy jesień. Każdy z nas ma w domu gry planszowe, gry komputerowe, albumy ze zdjęciami czy puzzle. Zwykle leżą na dnie szafy bo życie ucieka między palcami i jest za krótkie aby znaleźć jeszcze czas na tego typu rozrywkę. Kolejny długi wieczór spędź dla odmiany nad czymś, czego dawno nie robiłeś. Rzeczy zapomniane potrafią dać mnóstwo radości kiedy wraca się do nich po czasie.

4. Coś dla ciała. Dbając o ciało robisz coś również dla swojej duszy. Działa to relaksująco i podnosi samopoczucie dlatego długie i chłodne wieczory to idealny czas na peeling, maskę na włosy czy maseczkę do twarzy. Domowe spa nie tylko pomoże Ci poczuć się piękną ale pomoże się odstresować i przegonić czarne myśli. Dobrym pomysłem będzie też skorzystanie z sauny, łaźni parowej albo groty solnej. W Twoim mieście nie ma takiej możliwości? Nic nie szkodzi. Prywatna wanna w towarzystwie kadzidełek, świec i olejków eterycznych powinna wystarczyć. Włącz nastrojową muzykę, zgaś światło i po prostu się wycisz. Pomaga!

5. Zapisuj. Pamiętasz pamiętniki prowadzone w dzieciństwie? Obiecywałaś sobie, że będzie prowadziła go każdego dnia. W dorosłym życiu to niemożliwe co nie zmienia faktu, że warto mieć swój kalendarz czy notes, będący powiernikiem myśli. Zapisuj w nim swoje plany, ważne daty, zadania dnia codziennego. Dzięki temu będziesz bardziej zorganizowana i gotowa na nowe wyzwania. Prowadzenie takiego kalendarza pomaga w byciu bardziej sumiennym. Wykorzystaj go również do spisywania własnych myśl.


Jesienny powrót do szkoły.

Jesienny powrót do szkoły.

Przez pierwsze kilka dni w nowym roku szkolnym byłam pilną uczennicą. Co wrzesień wmawiałam sobie te same postanowienia: zamierzam sumiennie odrabiać lekcje, dobrze się uczyć i planuję być już grzeczna. Miałam zamiar zrezygnować z symulowania chorób, zamierzałam prowadzić zeszyty i mówiłam sobie, że w tym roku na pewno przeczytam lektury! Będę się pakować dzień wcześniej choćby nie wiem co, nie będę podrabiać zwolnień z wf-u, przyłożę się do języków i zapiszę na korepetycje ZE WSZYSTKIEGO. Każdy miał w klasie taką osobę, której oficjalnie się nie lubiło, choć po cichu każdy próbował uszczknąć z jej `wiedzy` w postaci odpisania zadania, ściągnięcia na sprawdzianie, albo liczyło się na to, że to ona zgłosi się do odpowiedzi. Choć nikt nie chciał nią być to każdemu choć raz przeszła dzika myśl przez głowę: a może i ja zacznę być taki pilny? Patrzysz na jej życie i myślisz sobie `jakie to uczucie mieć same piątki, fory u wszystkich nauczycieli i brak stresu z powodu złych ocen?` Wszelkie próby pozostania NAJLEPSZYM UCZNIEM ŚWIATA zostają obalone po kilku dniach, gdy orientujesz się, że nie masz przez to życia. Więc naukę z chemii porzucasz na rzecz wyjścia na pizzę i kolejny raz liczysz na to, że uda Ci się ściągnąć albo kartkówki nie będzie. Jako ta nastoletnia, krnąbrna dziewczyna miałam często wyrzuty sumienia, w końcu OD TEGO ZALEŻY TWOJA PRZYSZŁOŚĆ. Nie jestem z tego dumna, że wolałam robić metrowe ściągi, których przygotowanie zajmowało mi więcej niż nauka. Zawsze myślałam, że nie zamierzam marnować na to czasu bo i tak do niczego mi się to w życiu nie przyda. Wiedziałam z czego jestem dobra i tego się uczyłam, całą resztę olewałam, z czego również dumna nie jestem. Mówiłam sobie: `po co sobie zaprzątać głowę głupotami skoro dookoła dzieje się życie?`. I wiecie co? Chyba miałam rację. Dziś spotykam tę nastoletnią prymuskę i widzę, że z jej paska na świadectwie i nagrody od burmistrza nie wynika zupełnie nic. Świetlana przyszłość, która tak na nią czekała chyba jednak obrała inny kurs. Zajawki można mieć dwie, trzy, nie da się umieć wszystkiego. Jedyne co mnie ciekawiło od zawsze, to czy nauczyciele bardziej cenią mądrość czy inteligencję?
No i czy widzą gdy się ściąga ;)

Chcesz uzupełnić szafę na jesień? Świetnie się składa ! Skorzystaj z naszego kodu rabatowego a otrzymasz - 40% na koszulki i bluzy i -30% na pozostały asortyment w sklepie American Outlet. Nasz kod to: SIOSTRYBUKOWSKIE 
Wpisz go przy zamówieniu i ciesz się markowi ubraniami w najlepszych cenach.

plecak - American Outlet 409 zł
sweter- American Outlet  349 zł
kurtka- Bershka 199 zł
buty - Nike- 799 zł
spodnie- Superdry 199 zł
czapka- Armani Jeans
Copyright © 2014 siostry bukowskie. , Blogger