siostry bukowskie.: Never let it flop, never let it stop.

Pewne cechy charakteru są jak antyki, potrzebują czasu, żeby stać się wartościowe i poważane. Jako dziecko trzeba się ich wyrzec, jako dorosły wręcz wskazane jest żebyś je przejawiał. W podstawówce i w gimnazjum wyrażanie odmiennego zdania w kręgach nauczycielskich uchodziło za pyskowanie i brak wychowania. Dziecku, a właściwie nastolatkowi nie wolno było otwarcie powiedzieć: to co Pani mówi jest głupie, nie zgadzam się. Pomimo powszechnego prawa do wolności słowa zawartego w Konstytucji, Pani od chemii mogła wyrzucić za drzwi gdy zabrakło jej argumentów. Sięgając pamięcią wstecz przypominam sobie, że moja buntownicza natura sprawiała, że dość często gościłam na nauczycielskich pogadankach. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek usłyszała tam coś wartościowego. Nigdy nie byłam zwolenniczką uczenia dzieci, że to co powie i zrobi dorosły jest świętością nie do podważenia. Są takie cechy charakteru, które w przyszłości procentują pomimo tego, że przed laty zostały nagrodzone uwagą w dzienniczku. Szczerze współczuję ludziom, którzy na pokornie się godzą bo nie umieją wyrazić sprzeciwu.
Ps. Nie twierdzę, że zawsze umiałam się odezwać. Pamiętam lekcję wychowawczą, na której Pan wychowawca powiedział jakieś obleśne rzeczy związane z dojrzewaniem jednej z naszych koleżanek. Gdybym mogła cofnąć się do wspominanej sytuacji, byłabym pierwszą, która przerywa monolog słowami `skończ Waść`.
Może nawet uszłoby mi na sucho z racji tej staropolszczyzny.

Z żalem w sercu stwierdzam, że lato dobiega końca. Trzeba więc zaopatrzyć się w buty, które wytrzymają nasza Polską Jesień. Myślę, że moja propozycja jest całkiem trafiona.

W ten pierwszy wrześniowy wieczór, zapraszam Was na deser (;